نظرات ياداشت خودم را مي سپارم به خودم

بايد به فکر تنهايي خودم باشم
دستِ خودم را مي گيرم و
از خانه بيرون مي زنيم.
در پارک
به جز درخت
هيچ کس نيست
وي تمام نيمکت هاي خالي مي نشينيم
تا پارک
از تنهايي رنج نبرد
دلم گرفته
ياد تنهايي اتاق خودمان مي افتم
و از خودم خواهش ميکنم
به خانه بازگردد.

محمد علي بهمني

پاسخ

زيبا بود..ممنون از حضورتون