خداي خوبم
خودم را به تو مي سپارم
تا بازگشت مراقبش باش

بايد به فکر تنهايي خودم باشم
دستِ خودم را مي گيرم و
از خانه بيرون مي زنيم.
در پارک
به جز درخت
هيچ کس نيست
وي تمام نيمکت هاي خالي مي نشينيم
تا پارک
از تنهايي رنج نبرد
دلم گرفته
ياد تنهايي اتاق خودمان مي افتم
و از خودم خواهش ميکنم
به خانه بازگردد.

محمد علي بهمني

بيگ لايک عاالي بود

دوست گلم ممنون ميشم به وبلاگ منم سر بزنيد

گاهي اوقات احساست که اوج ميگيرد مي اوفتي به جون زندگيت